ხუთი-ექვსი წლის ვიყავი,როცა დასასვენებლად
წავედით ბიისში, უკრაინიდან ჩამოსულ ნათესავებთან ერთად. ერთ დღეს როცა დედა
წასული იყო კვალიფიკაციის ასამაღლებელ კურსებზე, ბიცოლამ სადილისათვის მოამზადა
ლობიოს წვნიანი. ფინჯანზე დასხმული ლობიო ასე გამოიყურებოდა: რამდენიმე ლობიოს
მარცვალი დაცურავდა აქეთ-იქით, კარტოფილთან და მწვანილთან ერთად.ამის დანახვაზე მე
პროტესტი გამოვუცხადე და დავიყვირე: „ეს არასწორი ლობიოა და არ შევჭამ“. საღამომდე
,დედის დაბრუნებამდე, მშიერი ვიყავი. სახლში დაბრუნებულმა დედამ ამ ინციდენტზე
ბევრი იცინა და სთქვა: „აბა ჩემი შვილი სადაური უკრაინელია!“
ვალენტინა კულბიჩი
Комментариев нет:
Отправить комментарий